سی دلیل؛ چرا سیاستِ ما عموماً با عصبانیت همراه بوده است؟

1. زیرا ما متحد قابل اعتمادی در جهان نداریم؛

2. زیرا ما زندگینامه ای (بسیار) کوتاه را خوانده ایم.

3. زیرا او خریدار دارد؛

زیرا. زیرا ما به یک پرورش عمیق نیاز داریم.

زیرا. زیرا ما بیشتر از سکوت و سکوت از هیجان لذت می بریم.

6. زیرا رسانه موضوعی پیدا می کند؛

زیرا. زیرا اختلافات کمی بین کشورها مشاهده نمی کنیم.

8. از آنجا که ما به طور کلی درک را معیوب می دانیم؛

9. زیرا ما سازش را به سازش تبدیل کرده ایم.

10 – زیرا در ناخودآگاه خود ، سکوت و محاسبه را ضعف می دانیم.

11- چون در بحث و استدلال صبر چندانی نداریم؛

12- زیرا به شخصی که خونسرد و گزیننده است می گوییم که مشکلی دارد؛

13- زیرا به جای دوست و شریک ، نزد مرید می رویم؛

14. زیرا رسانه اصلی به دلیل محتوای احساسی خود بیشتر شناخته شده است.

15. زیرا سیستم رفتاری ما واکنش پذیرتر است.

16. زیرا تعریف ما از حاکمیت سیاسی عمدتا غیر اقتصادی است؛

17. زیرا در ناخودآگاه ما ، حماسه بیش از واقعیت جالب است؛

18. زیرا ما بیان استدلالی نقاط ضعف را شکست می دانیم.

19. زیرا ما خواندن نکات خود را صرفاً قرائت می دانیم.

20. زیرا شخصی را که برای گفتن صدا صدا می کند درست می دانیم؛

21. زیرا ما برای سی سال آینده برنامه ای نداریم؛

22. زیرا تعریف ما از حاکمیت ملی نزدیک به تفکیک است؛

23. زیرا وقتی شخصی عصبانی می شود ، احساس می کنیم که به او ظلم شده است.

24. زیرا ما یاد نگرفته ایم که به اشتراک بگذاریم.

25. زیرا ما به اثبات مداوم خود نیاز داریم؛

26. زیرا ما در سیاست به دنبال صداقت هستیم و به آن دست نمی یابیم.

27. از آنجا که ما پایه برق را به عنوان یک تولید ناخالص ملی در نظر نمی گیریم.

28. زیرا ما به طور کلی تاریخچه چهار قرن سرمایه داری را نخوانده ایم.

29. زیرا ناخودآگاه ما ذخیره مهم انتقادی ندارد؛

30. زیرا ما دقیقاً نمی دانیم که چگونه مشکلات را از طریق بحث حل کنیم.