آزارها و لذت‌های شرم‌آور – ماه نیوز

اگرچه وی اظهار داشت كه این نوع خوشبختی در انسان احساس طبیعی است ، اما معتقد است كه خوشبختی امروز بدبختی دیگران گسترش می یابد و بنابراین نیاز به مطالعه رادیكال تری دارد. اسمیت به نازی های زمان هیتلر اشاره می کند ، که چگونه آنها از رنج یهودیان و تحقیر تحقیرآمیز آنها لذت بردند.

دنیای انگلیسی زبان از همان کلمه اصلی آلمانی برای خوشبختی استفاده می کند. این اصطلاح به وضعیتی گفته می شود که در آن مردم از شکست ، درماندگی ، تخریب ، سقوط ، اندوه و عذاب دیگران خوشحال می شوند. در سال 1886 ، ادواردو زاماکوی ، نقاش اسپانیایی ، اثر معروف “من به نستری برنمی گردم” را کشید ، که در آن یک کشیش الاغی را در دست دارد و او را مجبور به حرکت بدون حرکت می کند. او تقلا می کند اما خر یک قدم بر نمی دارد. آنچه هر ناظر در این نقاشی به آن نگاه می کند چهره های خندان و شاد سایر کشیشان است که دستان خود را به آنها نشان می دهند و با صدای بلند می خندند. این نقاشی به عنوان نمونه ای شاد در نظر گرفته شده است. در شادونفریده ، با دیدن اشک شکست ، می بینیم که اشک شادی به سوی مردم جاری است.

تعبیری وجود دارد که گاهی شاد بودن روحیه ما را بهبود می بخشد و قلب ما را خنک می کند و ذهن ما را صاف می کند. در جنگ جهانی دوم افراد زیادی از هر نژاد ، مذهب و نژاد وجود داشتند که با شلیک به ذهن خود هیتلر اشک شادی ریختند. در فیلم ها ، ما اغلب پس از جمله یا مرگ یک شخصیت منفور در داستان ، لذت مخاطب را می بینیم. روانشناسانی مانند اسمیت همچنین تفسیر می کنند که خوشبختی ناشی از بدبختی دیگران در شرایط باعث افزایش اعتماد به نفس و خوش بینی نسبت به جهان می شود ، به خصوص اگر “تازه واردان” ما بازی مخرب ما باشند ، یا افراد با قدرت ، ثروت و شهرت. صعود و پیروزی.

بدون شک جنبه های پیچیده و بسیاری از خوشبختی وجود دارد که نمی توان در این مقاله کوتاه به آنها پرداخت. خوشبختی از غم و اندوه ، درد ، آسیب دیدگی یا زمین خوردن دیگری مسئله ساده ای نیست و بسته به الگوی آن تفسیر متفاوت می شود. با این حال ، من می خواهم اذعان کنم که او خوشحال تر شده است ، به ویژه پس از توسعه و گسترش شبکه های اجتماعی مجازی. متأسفانه ، در رسانه های جمعی ، به ویژه در تلویزیون ، همیشه معمول است که کلیپ هایی از کلیپ ها پخش شود که شامل “ماجراجویی کامل” نیست ، اما افراد عادی مانند کودکان یا افراد مسن در طول زندگی روزمره و در موقعیت های مختلف بسیار بالا هستند . یا برای خنداندن مخاطب در و دیوار بزنید. در این تصاویر که معمولاً با یک آهنگ کمدی همراه است ، مجروحان به ویژه کودکان هنگام تلاش برای جلب رضایت بیماران اشک درد می ریزند!

اما این روزها ، برخی از کاربران شبکه های اجتماعی یک گام فراتر رفته اند ، که من آنها را “آزار و اذیت شرم آور” می خوانم. آنها از پخش کلیپ های معمولی خوشحال نیستند و خودشان شروع به تولید محتوا کرده اند تا فالوور (لایک) و لایک بیشتری جذب کنند. این به معنای کلیپ هایی است که با جوک های شهری ، جوک های خرابکارانه یا نام دوربین مخفی و در برخی موارد با عنوان “چالش” ایجاد شده است. این مثالها را در نظر بگیرید: یک نوجوان در انتهای کف پدر خوابش چراغی روشن می کند و وقتی پدرش را با وحشت و درماندگی می بیند بی اختیار می خندد ، شخصی ناخواسته موهای بلند همسرش را کوتاه می کند و سپس با جیغ های او می خندد ، کسی سوسمار را می گذارد شانه دیگری و سپس به وحشت می خندد ، کسی ناگهان ضبط صوت را در نزدیکی گوش فرد دیگری که خواب است روشن می کند و سپس وقتی وحشت خود را می بیند ، کسی چراغ بالابر را خاموش می کند و سپس یکی ماسک ترسناک را روی او بگذار چهره و لذت بردن از ترس با او.

فراموش نکنیم که طرف دیگر این تصاویر مخاطبانی است که آنها انتخاب می کنند. در طرف دیگر این نوع “آزار و شکنجه شرم آور” “لذت بی شرمانه” نشسته است. این تصاویر همچنین مخاطبان سوus استفاده کننده ای دارند که نگرانی های مردم را مشاهده می کنند. بدون شک اگر مراقب نباشیم ، لذت آزار دیگران می تواند فرهنگی و رایج شود.

1-اسکادنفرد

* عضو گروه جامعه شناسی ، دانشگاه گیلان