آزارها و لذت‌های شرم‌آور – اخبار ایران من

اگرچه او ادعا می کند که چنین شادی برای انسان طبیعی است ، اما معتقد است که امروز خوشبختی به دلیل رنج دیگران گسترده شده است و بنابراین نیاز به آموزش بیشتر دارد. اسمیت از نازی های روز هیتلر می گوید ، که از آزار و شکنجه یهودیان و شرمساری آنها خوشحال شدند.

دنیای انگلیسی زبان از کلمه اصلی آلمانی برای شادی استفاده می کند. این به زمانی گفته می شود که مردم به دلیل شکست ، بی تحرکی ، تمسخر ، زمین خوردن ، درد و سو abuse استفاده از خوشبختی لذت می برند. در سال 1886 ، ادواردو زاماکوی ، هنرمند اسپانیایی ، تابلوی معروف “بازگشت به صومعه” را نوشت که در آن یک کشیش الاغی را در دست داشت و بیهوده تلاش می کرد و با عصبانیت سعی می کرد او را مجبور به حرکت کند. آنها دست و پنجه نرم می کنند ، اما الاغ قدمی بر نمی دارد. آنچه توجه هر بیننده ای را در تصویر جلب می کند ، چهره های خندان و سرگرمی سایر کشیشان است که با دست او را نشان می دهند و با صدای بلند می خندند. این تصویر یکی از جالب ترین نمونه ها در نظر گرفته شده است. در شادونفریده ، مردم را می بینیم که وقتی اشک شکست را می بینند ، از شادی اشک می ریزند.

تعریفی وجود دارد که گاهی شاد بودن می تواند ذهن ما را تغییر دهد و قلب ما را خنک و ذهن ما را آرام کند. در طول جنگ جهانی دوم ، افراد از هر نژاد ، مذهب و ملیت بودند که از قتل عام هیتلر اشک شوق ریختند. در فیلم ها ، ما اغلب در این داستان شاهد خوشحالی مخاطب پس از مجازات یا مرگ یکی از عزیزان هستیم. باستان شناسانی مانند اسمیت همچنین خاطرنشان می کنند که بدبختی رنج دیگران می تواند باعث افزایش عزت نفس و امید به جهان شود ، خصوصاً اگر “تازه واردان” ما حسادت شیطانی ، یا حاکمان بشری ، ثروت و شهرت ما باشند. صعود و تسخیر.

بدون شک ، خوشبختی جنبه ها و چالش های بسیاری دارد که در این مقاله کوتاه نمی توان به آنها پاسخ داد. درد رنج ، درد ، آسیب دیدگی یا سقوط دیگران کار ساده ای نیست و بسته به مثال می توان آن را متفاوت تفسیر کرد. با این حال ، من همچنین می خواهم اذعان کنم که این امر خصوصاً با رشد و توسعه سایت های شبکه های اجتماعی بسیار مهیج بوده است. متأسفانه ، در رسانه ها ، به ویژه در تلویزیون ، همیشه نشان داده شده است که قطعاتی شامل “افراد خوب” نمی شود ، اما افراد عادی مانند کودکان یا افراد مسن در زندگی روزمره خود و در مکان های بسیار متفاوت یا در و دیوار کوبیدن برای خنداندن مخاطب. در این تصاویر ، غالباً با موسیقی طنز ، مجروحان ، به ویژه کودکان ، برای جلب رضایت بیننده ، اشک شادی می ریزند!

اما این روزها ، برخی از کاربران رسانه ها بسیار فراتر رفته اند ، که من آنها را “شکنجه شرم آور” می نامم. آنها از پخش فیلم های معمولی راضی نیستند و شروع به ساختن فیلم های خود برای جذب دنبال کنندگان (علاقه ها) و سرگرمی های بیشتر کرده اند. این به کلیپ هایی گفته می شود که با عناوینی مانند جوک های شهری ، جوک های مخرب یا نام دوربین مخفی ساخته شده اند و گاهی اوقات “دشوار” خوانده می شوند. چند مثال را در نظر بگیرید: نوجوانی که روی پاشنه های پدرش دراز کشیده است چراغی را روی سر خود گذاشته و از ترس و درماندگی پدرش می خندد. مردی به کوزه نگاه می کند و آب سردی را روی شریک خوابش می ریزد. ، یکی ناخواسته موهای بلند همسرش را کوتاه می کند و سپس با گریه او می خندد ، دیگری سوسمار را روی شانه دیگری می گذارد و از ترس می خندد ، دیگری ناگهان میکروفونی را در نزدیکی گوش او می زند. وقتی ترس او را دید ، کسی چراغ قایق را خاموش کرد و سپس چادر را روی صورتش گذاشت و لذت برد.

فراموش نکنیم که قسمت دیگر تصاویر مخاطبانی هستند که آنها را دوست دارند. از طرف دیگر ، “آزار و شکنجه شرم آور” به “سرگرمی شرم آور” تبدیل می شود. مخاطبانی که به نگرانی های مردم در مورد تصاویر ، همراه با سو ab استفاده کننده نگاه می کنند. بدون شک ، اگر مراقب نباشیم ، لذت آزار دیگران می تواند طبیعی و طبیعی باشد.

1 schadenfreude

* عضو گروه جامعه شناسی ، دانشگاه گیلان