«تراکتور» و «ماشین» زیر چرخ‌های زنوزی/ رکورددار تغییر و بی‌ثباتی! – خبرگزاری آنلاین | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرنگار آنلاین ، مالک باشگاه ماشین سازی تبریز ، محمد رضا زنوزی با انتشار نامه های رسمی استعفای خود از این باشگاه را اعلام کرد.

زنوزی فعالیت خود را در باشگاه ماشین سازی تبریز متوقف می کند و برای حل بحران منتظر هیئت فوتبال استان آذربایجان شرقی است.کارنامه اداری وی در سه سال گذشته نشان دهنده بی ثباتی وی در تصمیم گیری درباره مدیریت باشگاه است.

مالک مشترک باشگاه های تراکتورسازی و ماشین سازی تبریز پس از سه سال حضور در این تیم های قدیمی ، ناگهان به بند 5 ماده 18 قانون فدراسیون فوتبال در مورد عدم مدیریت باشگاه در دو تیم لیگ برتر اشاره کرد. ، که هنوز در مورد آن مشخص نیست.

برای کسی پوشیده نیست که مربیان از زمان ورود زنوزی توانستند بازیکنان بزرگی را به خدمت بگیرند و در اولین فصل حضور این مرد ثروتمند ، مسعود شوجایی ، اشکان دژاگه و احسان حاج صفی ، سه کاپیتان تیم ملی ایران در زمان ، جذب شدند.

خرید بزرگ زنوزی در تراکتور یکی یکی عکس یادگاری گرفت و بوسه ای روی آرم پیراهنش گذاشت تا بار دیگر عنوان کهکشان وارد دستور زبان فوتبال ایران شود. با این وجود طولی نمی کشد که تراکتور از مسیر موفقیت خود منحرف می شود و با دستور مالک حواسش پرت می شود.

زنوزی بی صبری خود را در همان ماه اول حضور تراکتور در فصل هجدهم نشان داد. فقط پس از سه هفته حضور در تیم ، جان توشک سرمربی تیم به او تراکتور داد و تبریز را ترک کرد.

زنوزی که می خواست تیمش با نام بزرگی در کهکشان بماند ، موفقیت محمد تووی را به عنوان مربی موقت نادیده گرفت تا اینکه جورج لایسنس از بلژیک برای انجام امور فنی تیم آمد.

البته آقای مالک نیز در امر این مربی دخالت کرد ، بنابراین او محسن فروزن دروازه بان وقت سرخپوشان تبریزی را به پیوستن متهم کرد تا این دروازه بان حق شرکت در تمرین را به دستور نداشته باشد. صاحب باشگاه. از حضور در زمین های فوتبال خودداری کنید.

در لیگ برتر هجدهم ، تراکتور با کسب k૨ امتیاز در رده پنجم جدول قرار گرفت تا آسیا عنوان قهرمانی را به خود اختصاص ندهد.

البته سرزنش زنوزی به تراکتور فقط با یک مداخله فنی خاتمه نیافت. او چندین بار مدیرعامل را تغییر داد و هر بار ، به نظر می رسید با استفاده از ادبیات تند ، شایسته موضع گیری در برابر مدیرانی است که آنها را آورده است.

در سال 1997 ، هنگامی که مالک تراکتور از سپاه عاشورا در تبریز شد ، عباس الیاسون را به عنوان مدیر عامل منصوب کرد ، اما الیاسون در آن سمت باقی نماند و کار خود را فقط به عنوان رئیس ادامه داد. بنابراین ، زنوزی در همان سال به سراغ صادق درودگر ، علیرضا اسدی و سپس ایوب باتاج رفت ، اما آنها توانستند کمتر از 80 روز با این مالک کار کنند و آنجا را ترک کنند.

بنابراین ، آلیاک بار دیگر مدیریت این باشگاه را بر عهده گرفت تا غنمرضا صادقیان ، به عنوان دوست نزدیک زنوزی ، مدیرعامل قرمزهای پرشور تبریز شود. صادقیا حتی پس از حضور تقریباً یک ساله در استعفا ، جای خود را به علیرضا سهرابی داد. سهرابی به دلیل ناسازگاری با رویکرد ستاره محور زنوزی نتوانست موقعیت خود را حفظ کند.

فارغ از دوره ای که تیم های تبریزی در دهه پنجاه و شصت بازیکن می ساختند ، الملکی تصمیم گرفت میلیاردها دلار در لیگ برتر بخرد. با شروع لیگ نوزدهم ، او از ترکیه به مصطفی دنیزلی رفت تا به عنوان هوادار تیم تراکتورسازی مربیگری کند.

این انتخاب با شور و اشتیاق مورد استقبال قرار گرفت ، اما دنیزلی در روزهایی که زنوزی حق دخالت فنی نداشت و به راحتی مدیران باشگاه را تغییر می داد تا ساکت الهامی به عنوان سرمربی انتخاب شود ، نمی توانست نتیجه گیری کند.

الهامی در آن روزها توانست تیم را به جام حذفی برساند زیرا باشگاه تراکتور درگیر گلایه های بین المللی او بود تا محبوب ترین تیم فوتبال ایران سهمیه آسیا را بدست آورد. اما طبق قانون منع استفاده از خارجی ها ، به دلیل محرومیت انتظامی الهامی ، تبریز نزد علیرضا منصوریان ، مالک تیم های لیگ برتر رفت و او را به عنوان سرمربی تیم در اختیار گرفت.

البته زنوزی قبل از برکناری علی منصور تغییری در سیاست خود ایجاد نکرد و حتی با محمد علیپور مدیرعامل وقت تراکتور تماس گرفت تا وی تنها یک ماه بعد در این باشگاه بتواند تبریزی را ترک کند.

وی پس از برکناری منصوریان ، همین روند را ادامه داد. کاپیتان تراکتورسازی مسعود شوجایی که به طور موقت مسئولیت فنی تیم را پذیرفته بود ، تا پایان فصل زیر نظر مربیگری نرفت و به همین دلیل به سراغ رسول خطیبی رفت.

مالک تراکتور پس از ورود خطیبی مانع از رفت و آمد مردم به این باشگاه نشد و این بار رحیم را به دلیل تداخل فنی از سمت خود به عنوان معاون ورزشی و اجرایی این باشگاه کنار زد.

تصمیماتی که تراکتور را در مسیر دشواری برای موفقیت قرار داده و باشگاه های تبریز با ریشه ای باستانی در فوتبال باشگاهی ایران با مشکلات جدی مدیریتی روبرو شده اند.

زنوزی که بارها نظر خود را درباره جنبه اقتصادی تراکتور ابراز کرده است ، نه تنها نتوانسته به این بخش کمک کند بلکه هواداران باهوش و پرشور تراکتور را نیز با تصمیمات خودسرانه خود سردرگم کرده است.

مردی که روزگاری الگوی خصوصی سازی در فوتبال باشگاهی ایران به حساب می آمد اکنون بر تنش هواداران تیم های خودش افزوده است.