حفاظت از بم؛ یک مطالبه ملی یا استانی؟

بم تنها آبادی در ایران است که هنوز رویای کاریز یا قنات در آن رویایی است! چرا؟ همه کسانی که می خواهند از گذشته درخشان ایران در زمینه طبیعت و کشاورزی مطلع شوند ، بازدید از موزه بم خوب است. این موزه چقدر ارزش دارد ؟! موزه ای که به ایرانیان می آموزد که می توان بدون ایجاد سدهای گران قیمت و حفر چاه های تریاک زندگی کرد ، کشاورزی پایدار ایجاد کرد و این همکاری فاخر و هوشمند در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

بم تنها شهری در ایران است که تابلوهایی را در برخی از معابر عمومی خود نصب کرده و هشدار داده است که ماشین های سنگین نباید از این خطوط عبور کنند ، زیرا ممکن است برای نمایشگاه کاریز خطرناک باشد. قدر بم را بدانید و اجازه ندهید چاه به بهانه به کارگیری روی و مشتقات آن ، چاه های حفر شده و منابع ارزشمند آب شیرین شهر بم با تهدیدهای کمی و کیفی روبرو شود.
ما نباید فریب منشورها و بخشهای مقامات و سرمایه گذاران محلی را بخوریم و اجازه دهیم سرنوشت سیاه زنجان و یزد پس از توسعه صنایع سرب و روی و معادن در بم تکرار شود. اگر ما این اعتماد شریف را به آینده منتقل نکنیم ، زندگی هزاران شهروندی که به ناحق در زلزله هجده سال پیش جان خود را از دست دادند ، قابل خرید نیست.

در عین حال ، هیچ کس در توسعه و اشتغال گوشه ای ندارد. تقاضای ما این است که این کارخانه در منطقه آزاد بم واقع شود نه در باغشهر که مساحت آن 20000 هکتار است و در یونسکو ثبت شده است.