نقدی بر طرح ایجاد وزرای منطقه ای در کشور

ظاهراً این سیاست برای بررسی به کمیسیون امور داخلی و شوراها و پارلمان ارجاع شد. بر اساس ماده 1 این برنامه ، دولت باید سه ماه طول بکشد تا این قانون را برای تمرکز بر رشد اقتصادی ، ایجاد انرژی ، توانمندسازی نیروی کار ، تقویت رقابت اقتصادی ، حل پتانسیل های منطقه ای و منطقه ای و استفاده از پتانسیل اجرا کند.

در این روند ، وزیر هر منطقه توسط رئیس جمهور در پارلمان اسلامی برای رای گیری انتخاب می شود. وزرای کابینه همچنین مسئول تصمیم گیری برای رئیس جمهور و کابینه هستند.

در ابتدا به نظر می رسد که فقدان تخصص لازم و ناپختگی مهم است ، اما چنین طرح هایی دارای سابقه ای قبل و بعد از موفقیت هستند ، که سرانجام در سال 1393 آغاز شد ، زمانی که وزیر امور خارجه از پیش تعیین شده روحانی پیش بینی شد که در سال 1393 ، سرزمین های ایران تعیین شد. براساس مطالب جدید جمهوری اسلامی ایران به عنوان پنج دسته بسته به تقریب ، موقعیت و شباهت ها. هر منطقه دارای دبیر دائمی ، شهرهای تهران ، اصفهان ، تبریز ، کرمانشاه و مشهد و دبیرخانه مناطق 1 تا 5 است. این گروه گروه داخلی وزارت کشور بود و یکی از اهداف اصلی جلسه این بود که دولت به جای حوزه های انتخابیه حوزه های انتخابیه را توسعه دهد. مناطق ولسوالی هر دو ماه یکبار ولسوالی ها را به جلسه ای برای حل مشکلات و مشکلات منطقه و بحث و گفتگو درباره توسعه پایدار در منطقه تغییر می دهند.

به نظر می رسد چنین برنامه هایی نیاز به تجدید نظر در قوانین بیشتر و ایجاد سیاست ها و واگذاری قدرت به دولت های منطقه ای و سایر کشورها در این کشور دارند ، در غیر این صورت نخست وزیر نقش اصلی را نخواهد داشت. استقرار نظام فدرال از زمان انقلاب مشروطه در ایران تا زمان تصویب نهضت مشروطه در قانون اساسی اول آغاز شد ، ایران دارای چهار و 23 استان از جمله آذربایجان ، خراسان و سیستان ، فارس و کرمان و بلوچستان بود. با این حال ، تحرکات محلی و ترس از فروپاشی احتمالی ایران به دلیل استقرار قدرت در دولت مرکزی بود که تا دهه ها پس از انتقال ایران در سال 1978 ادامه داشت.

سی سال پس از تصویب اولین تقسیم مشروطه ، در سال 1316 قانون اساسی دوم این ایالت را به جای “ایالت” به “ایالت” تبدیل کرد ، با شش استان شامل استان شمال غربی ، استان شمالی ، استان غربی ، استان جنوبی ، در شمال شرقی. و استان مکران تشکیل شد. البته تعداد سرزمین ها دو ماه بعد به 10 سرزمین رسید و روند اصلاح سرزمین ها و مرزهای آن تا سال 1983 که سومین قانون توزیع مجدد زمین تصویب شد ، ادامه یافت.

نکته دیگر این است که یکی از راههای ایجاد مناطق استفاده از قدرتهای محلی و منطقه ای و بررسی قوانین دولت محلی و انتقال قدرت دولت به شوراهای منطقه ای است که اکنون به دولتهای قانونگذاری و غیر سنتی تبدیل شده اند.

* سابقا نماینده مجلس و فعال سیاسی بود

23215