سازمان ملل متحد در انزوا

سازمان ملل متحد ، نقش خود را در ایجاد و رهبری صلح بین المللی به رسمیت می شناسد. دفاع از سیستم بین المللی که از وستفالن سرچشمه گرفته و سرانجام حمایت از حقوق ملی و بین المللی در پایان جنگ جهانی دوم آغاز شد ، که اکنون کمتر از جنگ سرد و رژیم دوقطبی سرمایه داری و کمونیسم در سیستم جهانی است.

نادیده گرفته نشود ، در هفته های اخیر در افغانستان ما شاهد فروپاشی قانون و تشکیل یک دولت بی شکل بوده ایم و این امر برای مردم این کشور از نظر تاریخی بسیار دور است. این امر از طریق مشارکت قوی ای حاصل شده است که تا حدی متعهد به عضویت در سازمان ملل متحد و ، ابتدا ، در مورد اعضای شورای امنیت است. از سوی دیگر ، آنها طوری رفتار می کنند که گویی سازمان ملل متحد به نوعی باید اراده خود را در چنین مواردی توجیه و پذیرفته باشد.

در واقع ، سازمان ملل متحد چه نقش منحصر به فردی در افغانستان ایفا کرده است؟ نقش نماینده ویژه دبیرکل در مقایسه با “زلمی خلیلزاد” ، نماینده برجسته دولت آمریکا در افغانستان چیست؟ به عبارت دیگر ، آیا دبیرکل دائمی نقش اساسی در انتخابات افغانستان داشت؟
در نبرد قره باغ و وضعیت کنونی که مانند آتش زیر خاکستر است ، سازمان ملل متحد علاوه بر اطاعت از اراده قدرت بزرگ داده شده ، راه مشروع و مشروع برای حفظ صلح و نظم در قفقاز ؟؟ آیا پاسخ مشروع سازمان ملل متحد به پیمان موسوم به “ابراهیم” نقض مکرر حقوق فلسطینی ها و همچنین جنگ خونین و نابرابر اسرائیل در غزه است؟ مگر اینکه سازمان بین المللی به هدف و نتیجه اراده واشنگتن و نیروی نظامی در تل آویو متعهد باشد و از دو استاندارد پیروی کند؟

وظایف سازمان ملل متحد در عراق ، سوریه ، یمن ، لیبی و مشکلات فزاینده در امتداد آبهای ترکیه ، یونان و قبرس چیست؟ و چرا همه آنچه ما در مورد آنچه در این کشورها می گذرد می خوانیم و می شنویم ، موضوع هماهنگی و اراده ابرقدرت ها است و در حال حاضر ، سازمان ملل متحد حق سوم و عادلانه ای دارد که می تواند این امر را توجیه کند.

طالبان دفتر مجمع عمومی سازمان ملل را تصرف کرده و بدون توجه به عصر مجمع عمومی سازمان ملل متحد از آن استفاده کرده اند ، که به گفته آنها توجه سایر کشورها را نیز خواسته است. اطمینان طالبان به این کار انجام ندادن یا نکردن آنچه جامعه بین المللی از آن رنج می برد ، است. طالبان به خوبی می دانند که اعضای کلیدی شورای امنیت متعهد به حکومت بر طالبان در افغانستان هستند. آنچه در اینجا مهم نیست خواست مردم افغانستان است.

امسال ، مجمع عمومی سازمان ملل متحد ، در مکانی بسیار ویژه ، محل اعتراض ، تمجید و تفسیر مقامات دولتی است ، ضمن ابراز نگرانی از تحولات خاورمیانه ، قفقاز ، افغانستان ، مدیترانه شرقی ، آمریکای لاتین ، کوئید 19 در ایران مرکزی تغییرات آب و هوایی و غیره رخ خواهد داد. سازمان ملل متحد قصد یا توانایی مشارکت در اقدامات ابرقدرتها را ندارد ، که به نوبه خود به ملتها فشار وارد می کند ، بنابراین ، در کشورهای کوچک.
76 مین مجمع عمومی سازمان ملل متحد هیچ گونه تحول مثبتی در جهان نخواهد داشت. زیرا سازمان بین المللی برای ابرقدرت ها کار کرده است.