دو سازوکار سه ضلعی برای خروج از انفعال هسته‌ای

نکته ای که می تواند مورد توجه قرار گیرد و البته مورد تشویق قرار گیرد ؛ این نشان دهنده افزایش واقع گرایی در یک دولت و مجلس عملا سازگار است. جالب اینجاست که حتی در ماه های اخیر ، اتهامات مختلفی علیه کسانی که از احیای برجامی صحبت می کنند ، مطرح شده است.
واقعیت و آنچه روز به روز در حال اثبات است این است که وقتی افرادی مانند من یک کلمه را بارها و بارها ، تحت عنوان اجتناب از استرس ، تکرار می کنیم ، ما یک ذهنیت واقع بینانه داریم و معتقدیم که تنش به طور فزاینده و گاهی مصنوعی شکل گرفته و متفاوت است. گروههای داخل و خارج از ایران و حتی برخی قدرتها از تنشهای ایران در جهان امروز استفاده می کنند ، اما بازندگان اصلی این تنشها افرادی هستند که برای جبران تنشهای فزاینده خارجی تحریم می پردازند. بنابراین ، بر این اساس ، ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی باید مکانیزمی برای تجدید روابط بدست آورند. یعنی آنها باید مکانیسم جدیدی را برای رفع نگرانی های هر دو طرف تشکیل دهند.

من معتقدم که دولت در حال سوزاندن فرصت ها است و هیچ برنامه یا برنامه مشخصی برای بحث در مورد سیاست خارجی ایران در جلسات سازمان ملل متحد و حتی در سخنرانی رئیس جمهور وجود نداشت. بنابراین ، می بینیم که پس از همه این جلسات توسط آقای امیرعبداللهیان ، تنها چیزی که از جلسات بیرون آمد تشدید تنش بین ایران و حتی کشورهای اروپایی ، حتی افزایش تنش ها بین ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی بود و … بر. به به عبارت دیگر ، تنها توضیح این وضعیت ، فقدان یک فرصت دیپلماتیک ایده آل در بزرگترین مجمع جهانی بود که هر سال تشکیل می شد. دلیل این امر این است که ایران هنوز برنامه مشخصی برای موضع گیری فعال در برابر حوادث سیاسی ندارد. بنابراین به نظر می رسد دولت آقای رئیسی باید دو برنامه داشته باشد که دو مکانیسم را برای کمک به حل مشکلات کشور ایجاد کند. اولین برنامه بدست آوردن مکانیزم مناسب با آژانس است. ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی سابقه طولانی در کنار هم دارند و روابط ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی به هیچ وجه نمی تواند قطع شود.

ایران سالها میزبان آژانس بین المللی انرژی اتمی بوده و سالهاست این رابطه را با وجود بی ثباتی حفظ کرده است. ایران تنها کشوری در جهان است که بیشترین بازرسی را دریافت کرده است و اکنون نمی توان این روابط را به راحتی رها کرد. بنابراین ، آنها باید مکانیزمی داشته باشند که بسیاری از نگرانی های ایران را برطرف کند. اولین نگرانی این است که از سیاسی شدن آژانس بین المللی انرژی اتمی خودداری شود. از آنجا که هاینونن معاون البرادعی است ، آمریکایی ها سعی می کنند گزارش های آژانس بین المللی انرژی اتمی را از نظر سیاسی دستکاری کنند. قسمت دوم این است که روابط کاملا فنی است و برای ایجاد فضای رسانه ای علیه ایران ، بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی ، که گاهی به سرویس های اطلاعاتی کشور خود و حتی رسانه هایی مانند رویترز اطلاع می دهند ، باید تنها طرف آژانس باشند. سومین و مهمترین مسئله این است که ضمن محکومیت اقدامات مخرب و جاسوسی آژانس بین المللی انرژی اتمی علیه برنامه هسته ای ایران ، باید سازوکاری برای قدرت های جهانی با استفاده از ماموریت آژانس بین المللی انرژی اتمی ایجاد شود تا با کمک رژیم صهیونیستی یک سازوکار آرامش بخش ایجاد کند. به دلیل اقدامات تحریک آمیز و مخرب.

اختلاف بر سر گاراژ بر سر این موضوع است. این مکانیزم باید بین ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی برقرار شود ، از سوی دیگر ، ایران باید روابط فنی لازم را با آژانس بین المللی انرژی اتمی حفظ کند و با پیشرفت در احیای هیئت آژانس بین المللی انرژی اتمی ، پذیرش بازرسی بین ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی افزایش دادن. گام بعدی ایران رسیدن به مکانیزم مثلثی دیگر با طرف های برجام است. آنچه ایران باید قبل از نشست شورای امنیت انجام دهد به عبارت دیگر ، این باید هم محور اصلی سخنرانی رئیس جمهور و هم رایزنی های آقای امیرعبداللهیان بود. این سازوکار که برنامه ایران برای احیای برجام است ، باید شامل سه طرف اصلی یا نگرانی های ایران در دولت فعلی باشد.
اولین مورد جلوگیری از فرسودگی و فرسودگی مذاکرات و ارائه یک جدول زمانی در مرکز مکانیسم است.
دوم ، شفاف سازی جنبه عملی بحث تحریم ها. به عبارت دیگر ، ایران باید مطمئن باشد که تحریم ها در عمل لغو می شوند.
سوم ، از ثبات و ثبات یک توافق احتمالی اطمینان حاصل کنید. متأسفانه هر سه نگرانی ایران از پیشینه تاریخی آمریکایی ها به ویژه دولت ترامپ و حتی دولت اوباما سرچشمه می گیرد و بخشی از عدم وضع تحریم ها به آن زمان برمی گردد. بنابراین ، ایران باید دو مکانیزم مثلثی ارائه دهد که وجود ایران در جامعه جهانی را به طرح یا برنامه ای تبدیل کند که آن را به یک نهاد فعال تبدیل کند. ما می بینیم که آقای اسلامی برای مراحل جدید کارخانه به روسیه می رود. وقتی روس ها نیروگاه بوشهر را به ایران واگذار کردند ، 11 سال تأخیر داشت و ایران بیش از 11 سال بود که به 2500 تکنسین روسی در بوشهر حقوق می داد.

تعلیق روس ها ادامه داشت و در مراحل بعدی بدون اعلام خاصی به عموم مبنی بر تکرار نشدن تجربه کارخانه بوشهر ، قراردادهایی با روسیه مجدداً امضا شد. من سفر آقای اسلامی را به روسیه یک سفر فنی نمی دانم ، بلکه یک سفر سیاسی است. از نقطه نظر فنی ، انتقادات جدی به روابط هسته ای ایران و روسیه وجود دارد ، آقای اسلامی باید بداند که موضوع اصلی کشور در حال حاضر روابط ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی است و مگر اینکه ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی بر سازوکاری قابل اعتماد توافق کنند ، امکان توافق. مداخله عوامل مخرب مانند تحریک و رژیم صهیونیستی در حال افزایش است.

* عضو پارلمان
چاپ شده در روزنامه آرمان ملی در پنجشنبه 08 اکتبر 1400