بی‌نفت افغانستان می‌شدیم یا ترکیه؟!

به گزارش کردوار نیوز ، مهرداد خدیر در عصرایران به نوشتن ادامه داد: بله ، نفت ؛ طلای سیاه که زندگی ایرانیان را آشفته می کند و مانند خون در رگهای اقتصاد ما جریان دارد. ما 50 سال است که می دویم و 70 سال پشت میز چربی می نشینیم. میز پخش شده توسط دکتر محمد مصدق و امروز ، 20.03.2017 ، هفتادمین سالگرد این گسترش خواهد بود.

بعضی ها می گویند تا وقتی طلای سیاه نمی گویید طلا نگویید ، به بلا بگویید هرچه می کشیم از این انفجار است و اگر این نبود ما صنعتی می شدیم ، یا یک مرکز توریستی بودیم ، یا مواردی از این قبیل . آنها نمی گویند انفجار ، یا ما چه کار نمی کنیم؟ طی دو یا سه سال و چند روزی که ترامپ وارد این شریان حیاتی شده است ، فروش نفت 300000 بشکه در روز بوده است ، پس چرا ما این کار را نکردیم؟

گفته می شود که نفت برای اقتصاد ما اعتیاد آور است. آره! اما با پول این نفت ، زیرساخت هایی ایجاد شد و چگونه می توان این همه سد ، نیروگاه ، فرودگاه ، آزمایشگاه ، دانشگاه ، زایشگاه ، بزرگراه و بزرگراه بدون نفت ساخته شد؟

ما قبل از مصدق نفت می فروختیم ، اما چگونه؟ انگلیسی ها بیشترین سهم را گرفتند و قسمت پایین را به ایرانی ها واگذار کردند. مصدق از انرژی مخفی ایرانیان برای مقابله با انگلیس استفاده كرد ، كه این امر بار دیگر حمایت خود را از انقلاب بلشویكی در روسیه نشان داد و بار دیگر ابراز علاقه به پیروزی آلمانی ها در ملی شدن نفت كرد كه در واقع یك كالا بود. مثل بانک شاهنشاهی. (و بعداً بانک ملی) به جای بانک ایران و انگلیس. ملی شدن به معنای ملی شدن شرکت های نفتی ایران و انگلیس بود و حمایت ، تشویق و بسیج ملت و همچنین حمایت اولیه نیروهای مذهبی به آن کمک کرد و در تاریخ 20 مارس 1980 ، نفت ملی شد.

اما از آنجا که تاریخ توسط فاتحان نوشته شده است ، برخی ادعا می کنند که نفت در واقع یک کشور ملی نیست ، بلکه یک دولت است ، یا اینکه مصدق واقعیت های بین المللی صنعت نفت را درک نمی کند.

سومین عدم قطعیت یا اتهام این است که تولید نفت باید با مشارکت خارجی باشد و آیا اکنون این اتفاق نمی افتد؟

نکته چهارم همان نکته ابتدای سخنرانی است. این انفجاری است که در آن روغن طلا نیست.

در پاسخ به مورد اول ، همانطور که قبلاً نوشتم ، ملی شدن به معنای “استتار” است ، و ما در واقع باید از اصطلاح “استتار” استفاده کنیم. در این شرایط ، دوگانگی ملی – دولتی شکل نمی گیرد.

حتی اگر او به دلیل ملی بودن دولت خود را ملی و اداره نكرد ، تغییر شکل داد و اتفاقاً اگر دولتهای پس از کودتا هیچ مشروعیتی نداشتند و این بی قانونی سرانجام به پادشاه شغل داد و او را سرنگون کرد و آنها عقب ننشستند. زیرا آنها احساس می کردند مصدق و ستایشگر مصدق باید انتخاب شوند زیرا اینها هستند و سعی کردند او را سرکوب کنند زیرا آنها نیستند.

بنابراین ، اول از همه ، ملی شدن یعنی تصاحب. دوم ، دولت مصدق ملی بود و به موازات ملی شدن صنعت نفت ، یک پروژه انتخاباتی را نیز برای حفظ قدرت دولت ملی اجرا کرد.

سوم ، در نفت دولت های غیر ملی ، حتی اگر نفت به سوخت استبداد تبدیل شده باشد ، آیا ظلم و ستم در این سرزمین ظلم و ستم با آب ، زمین و انحصارات دیگر را نمی دید تا اینکه نفت در مسجدسلیمان کشف شد. ؟ غیر از این ، همه پول نفتی که دولت ها نمی توانند هدر دهند. آیا همه این کارهای ساختمانی بدون پول نفت امکان پذیر است؟

اتهام دوم یا ادعای موساده مبنی بر بیگانه بودن آن با واقعیت های نفتی بین المللی ، توسط برخی از نویسندگان غربی ، به ویژه مری آن هیز ، نویسنده نفت انگلیس و ایران مطرح شد ، که پرسید ، “آیا انگلیس اختصاص نداده است؟ صنعت ذغال سنگ و برق در همان سالها؟ “مصدق گفت:” ما این كار را خواهیم كرد و وقتی آنها بگویند چه پولی “،” ما 25 درصد از درآمد نفت را برای غرامت شما اختصاص خواهیم داد. ” آنها گفتند ما اجازه نمی دهیم شما به شخص دیگری بفروشید. او گفت بله ، ما به شما می فروشیم ، اما می فروشیم. آنها گفتند شما متخصص ندارید. وی گفت ما از متخصصین شما استفاده خواهیم کرد. کارشناسان ما گفتند که آنها نمی خواهند تحت آن کار کنند. وی گفت: “ما مسئولیت های درجه یک را به شما می دهیم ، اما نفت خود را می فروشیم.”

او رنج برد ، اما این اتفاق نیفتاد. توافق قبلی باید ادامه می یافت و مصدق می توانست از نظر قانونی ثابت کند که دادگاه ایران علیه یک شرکت مخالف است و هیچ ارتباطی با دولت ندارد و اختیارات دادگاه رد می شود.

سوم ، آیا هنوز هم با مشارکت خارجی ها برگزار می شود؟ آره. اما افراد بیرونی نه تنها برای همیشه ماندگاری بلکه برای کنترل و کنترل در دستانشان انتخاب می شوند.

سرانجام ، کاش نفت نداشتیم. اما این یکی از آن مشاغل است و ما این سه سال را دیده ایم که پول نفت رو به کاهش است و می بینیم چه بر سر اقتصاد ما می آید. چرا مرغ گرانتر است؟ زیرا دولت پولی برای کاهش قیمت ورودی یا واردات کافی برای ریختن ارز به بازار و کاهش ارزش دلار ندارد. چرا بی پول؟ چون ما نفت نمی فروشیم. ما نمی خواهیم بگوییم آقای قالیباف که رهبری جهادی در صورت دریافت پول در عوض ، شهرداری تهران را با بدهی دهها میلیارد تومانی تحویل نمی دهد.

در دهه 1950 ایرانیان بدون پول نفت به کجا می توانستند به اروپا سفر کنند؟ 10 سال پیش همان دولت و ملت و دولت و دولت و ملت و دولت.

تصور کنید اگر نفت نداشته باشیم صنعتی می شویم. اما تنها صنعت ما نساجی بود و اداره کارخانه های صنعتی برای نفت دشوار بود.

نفتی نبود ، مطمئناً ما نمی میریم. ما قبلاً زندگی می کردیم اما حضور در افغانستان و ماندن در افغانستان بیش از ترکیه بودن بود.

اگر امروز به برجام برگردیم و روزانه دو و نیم میلیون بشکه نفت دیگر بفروشیم ، رشد اقتصادی ما مثبت خواهد بود. چرا؟ زیرا روغن در اقتصاد ما مانند خون است. به گفته مرحوم کیارستمی ، مسلماً اگر همه چیز فراوان باشد ، دوستی مانند عشق با وفور از بین می رود. اگر چربی زیادی مصرف کنید ، مست می شوید و نمی کنید؟

این به معنای غفلت از سایر جنبه های اقتصاد و وابستگی بیشتر به نفت ما نیست. البته ، برای بعضی از آن بزرگداشت 70 سالگی یک میز با پای مرغ است و برای برخی دیگر از پای مرغ. نه به خاطر پای مرغ که از قبل سفره ای دارد و سه نسل در آن سفر می کند و اگر توزیع خوبی نداشته باشد ، گشودن سفره برای ما گناهی ندارد.

سیاست مصدق با نفت زندگی مردم را چرخاند. او استقلال را عینیت بخشید و الگوی سیاست طرفدار ایران را به ایرانیان ارائه داد.

حسن کامشاد در خاطرات خود می نویسد: “من به دیدار جواهر لعل نهرو در هند شتافتم و آرزو می کنم کاش ما یک رهبر مانند شما ، گاندی داشتیم ، و او بلافاصله گفت: شما این کار را کردید ، اما ارزیابی نکردید.”

این ادعا که اگر نفت نداشته باشیم چیزی خواهیم بود ، یادآوری من در یک دوره دانشگاهی سی سال پیش است ، زمانی که چند قرن پیش یک استاد تحقیق از دانشجویی خواست این کار را در دنیای امروز انجام دهد و گذشته را کشف کند. اکنون شما می توانید اختراع و ابتکار عمل خود را تا پایان ترم ثبت نام و ارسال کنید. چه اتلاف وقت گرانبهای خود را صرف آنها می کنید!

البته هیچ اختراعی نبود. الان هم برخی می گویند اگر نفت نداشتیم ، اگر نفت مانع پیشرفت ما شود چه اتفاقی می افتد؟

در سفر 11 سال پیش من به افغانستان پاسخ این سوال را یافتم که بدون نفت چه خواهیم بود و واقعاً چه خواهیم بود.

صرف پول نفت برای ساخت و ساز یا هزینه های جاری مطمئناً موضوع دیگری است. مانند کودکی که مقدار زیادی ارث می برد و ثروت خود را به جای سرمایه گذاری از هر لحاظ خرج می کند.

پهن کردن میز با غارت یا سو ab استفاده از خواننده اشکالی ندارد.

مصدق نفت را ملی کرده است و گرچه بسیاری از خدمات علی رغم تورم و گرانی هنوز وجود دارند ، این به لطف نفت است.

ما 70 سال است که توسط مصدق منتشر شده ، پشت میز نشسته ایم. سهم شما چقدر بود؟ سه سال زندان و 10 سال زندان همان زندان برای خودش روماتیسم بود و از آن زمان عصا برداشته شد.

برخی از افرادی که اکنون با پول نفت تحصیل کرده اند می گویند که این دولت تبدیل به یک دولت شده است ، نه یک کشور ملی ، و این ملی شدن به معنای ریختن پول در جیب مردم هر ماه ، پرداخت هزینه جاده ها ، بیمارستان ها ، مدارس و فرودگاه ها و حقوق ساخته شده با پول نفت است. این همه کارگر شاغل و بازنشسته. جای پول نفت ملی شدن نیست و به نظر می رسد همه مشکلات ما مربوط به نفت است و ما قبل از نفت ظلم نکرده ایم.

به جای این همه ناسپاسی بیایید بیست و نهمین روز ملی شدن صنعت نفت را به رهبری دکتر محمد مصدق جشن بگیریم.

آیا تا به حال فکر کرده اید که اگر آنها می خواستند درباره ملی شدن صنعت نفت در شورای امروز بحث کنند ، باید سال آینده آن را به تعویق می انداختند و در آخرین روز سال تصویب نمی کردند؟

انتهای پیام